Het groene Leikwartier - hoven van plaisantie, straten, parken en pleinen

Het groene Leikwartier - hoven van plaisantie, straten, parken en pleinen
Wandeling o.l.v. Karel Scheerlinck, archivaris van het Sint-Lievenscollege
Grondspeculant Gilbert Van Schoonbeke legde in 1547 de basis voor dit hovenkwartier met riante zomerhuizen voor Antwerpens rijksten. Halfweg de 19de eeuw worden in de groene buitenwijk nieuwe straten geopend. Na het slechten van de Spaanse vestingen evolueerde de Lei van landelijke buitenij tot een volwaardig stadskwartier met statige meesterwoningen, heren- en burgerhuizen.
Een begeleide wandeling brengt ons langs het groen in de wijk. Die gaat van het Hof van Leysen en het Torenhof, het enige nog resterende hof van plaisantie (dankzij Werkgroep De Lei in 1976 van de sloop gered en beschermd); via de tuin van 'Dames de Sion' naar de verkaveling van Belpaire & Co met het groene ronde punt als centrum van de residentiële Arthur Goemaerelei, Bosmanslei en Van Putlei.
De wijk zelf nodigde met haar schare aan bel-etagewoningen voor de betere burgerij en haar rijkdom aan ornamentele stijlen uit tot een compromis tussen consolidatie en experiment. De architecten Léon Stynen, Eduard Van Steenbergen en Paul Smekens, verbonden met de Tentoonstellingswijk realiseerden in De Lei hun vroegste ontwerpen. Daarin tekende zich de overgang van art deco naar een gematigd functionalisme af.
Van het twintigtal realisaties in de wijk springen het gebouw Verswijver (P. Smekens 1927), de woning Van Savelbergh (E. Van Steenbergen 1931) en de Residentie Van Rijswijck (L. Stynen 1932) in het oog: ze zijn beeldbepalend voor de omgeving en voor het vroege oeuvre van deze drie vooraanstaande Antwerpse architecten.